SMRT U MEMFISU ( JEFF BUCKLEY 17.11. 1966. - 29.05. 1997. )

POVODOM DESETOGODIŠNJICE SMRTI...


I remember doing nothing on the night Sinatra died

And the night Jeff Buckley died

And the night Kurt Cobain died

And the night John Lennon died

I remember I stayed up to watch the news with everyone

And that was a lot of nights

And that was a lot of lives

Who lost the tickets to what they need?...

…And songs are never quite the answer

Just a soundtrack to a life

That is over all too soon

Helps to turn the days to night

While I was wrong and you were right.
(BADLY DRAWN BOY – YOU WERE RIGHT)


Svi se sećamo gde smo bili kada smo čuli da je umro neko važan.

Moja baka, Helena Škarda Davidovac, umrla je u svojoj osamdesetoj godini.

Bilo je to početkom maja, 1997, a dve nedelje kasnije, dok sedim za trpezarijskim stolom, jedem trešnje, učim "Istoriju svetskog pozorišta i drame" za drugu godinu, zvoni telefon.

Poziv iz Atine, plače: “Sad sam videla na vestima. Udavio se.”
“Ko se udavio?”, pitam.
“Džef”, ne može da dođe do daha. “Džef Bakli. Potrošila sam karticu za telefon”.

Spušta slušalicu,a ja bez svesti o patetici tog trenutka, odlazim u sobu i u CD ubacujem njegov album “Grace”. Otvaram prozor, i puštam veći broj suza nego posle smrti rođene babe, što mama nikako nije smela da vidi, ali je u mom sistemu stvar bila prilično jasna-razlika između Džefovih trideset i babinih osamdeset bila je ogromna, duboka kao Misisipi u kom je Bakli poslednji put zaplivao.

Tragedija se dogodila nedaleko od motela Lorraine, gde je ubijen Martin Luter King, a država Tenesi je postala vlasnik još jednog dobrog duha.

Par godina ranije u časopisu “Ritam” pročitala sam tekst o albumu “Greetings from LA” Tima Baklija iz 1972., koji sam ubrzo i nabavila i od tada počinje moja fascinacija američkom muzikom iz sedamdesetih. “Greetings” je, potpisujem, najseksi ploča u istoriji roka, snimljena kad je Tim Bakli imao dvadeset I šest godina, a samo dve godine pre nego što će autor slučajno uzeti fatalnu kombinaciju heroina i barbiturata i, uz poslednje reči “bye bye baby” napustiti ovdašnji svet.

Ono što je ostalo od Tima nije samo osam albuma, već i naslednik anđeoskog lica, sa rasponom glasa od tri I po oktave, koji je svog oca video samo jednom, kada je imao osam godina…

I sve što dalje mogu da napišem možete naći na velikom broju sajtova posvećenih Džefu. Ja sam mu posvetila jednu priču, u prvom romanu, gde se mladi nemački pisac u zenitu svoje karijere davi u Misisipiju, a potom postaje mistični pop svetac.
Ipak, nema ničega što može da se otkuca a da može da se uporedi sa osećanjem koje izazivaju njegovi albumi “Grace” ili posthumni “Sketches for my sweetheart the drunk”.

Patetika je ubica umetnosti, osim onda kada je umetnost vrhunska.

It's never over, my kingdom for a kiss upon her shoulder

It's never over, all my riches for her smiles when i slept so soft against her

It's never over, all my blood for the sweetness of her laughter

It's never over, she's the tear that hangs inside my soul forever

( Jeff Buckley - Lover, you should've come over )

Predlog za plejlistu Džefa I Tima Baklija:

Lover, You Should've Come Over – Jeff. Album Grace
Everybody Here Wants You – Jeff. Album Sketches
Sweet Surrender – Tim. Album Greetings from LA
Quicksand – Tim. Album Sefronia
Hallelujah – Jeff. Album Grace
Dolphins – Tim. Album Dreamletter, live in London
Grace – Jeff. Album Grace
Because of you – Tim. Album Sefronia
The way the young lovers do – Jeff. Album “Live at Sin-e” ( neverovatna obrada genijalne pesme Van Morissona )
Make it right – Tim. Album Greetins from LA

Postoji više od pedeset pesama koje su posvećene Džefu Bakliju, AGIT POP preporučuje dve, “To the sea” Mark Eitzela ( frontmena American music club, koji je ovu pesmu svirao i na koncertu u Domu omladine ) i citiranu You were right, Badly drawn boy…